بهترین ورزش برای بیماران قلبی

ورزش به اندازه دارو در درمان بیماران قلبی اهمیت دارد. برای افرادی که بنا به هر دلیلی به بیماری قلبی مبتلا می‌شوند، نوع و درجات ورزشی که می‌توانند انجام دهند باید توسط متخصصان مشخص شود. در غیر این صورت، خطرات ورزش بیشتر از منافع آن ممکن است رخ دهد. در این بخش با توجه به نظرات متخصصان بهترین ورزش برای بیماران قلبی را برای شما معرفی کرده‌ایم. پس اگر دچار بیماری قلبی هستید و قصد دارید با ورزش به شرایط خود کمک کنید این بخش را از دست ندهید.

آیا افرادی که بیماری قلبی دارند باید ورزش کنند؟

بله افراد مبتلا به بیماری قلبی نیز باید ورزش کنند. ثابت شده است که ورزش منظم عملکرد طولانی مدت قلبی را در بیماران نارسایی قلبی، افرادی که حمله قلبی داشته‌اند و افرادی که جراحی بای پس انجام داده‌اند، بهبود می‌بخشد، مزایای بیشتری برای داروها فراهم می‌کند و بهبود بالینی را تسریع می‌بخشد. این نوع ورزش باید با توجه به سطح سلامت قلب خود بیمار تحت نظر پزشک تعیین و دنبال شود.

در بیماران قلبی، ورزش اثرات بسیار مثبتی بر بهبود ترکیب بدن، افزایش قدرت و تعادل ماهیچه‌ای، افزایش طول عمر و بهبود وضعیت روانی دارد.

تجویز ورزش باید مختص سیستم قلبی عروقی و وضعیت اسکلتی – عضلانی و خواسته‌های بیمار باشد. به‌منظور ایجاد  ورزش ایمن، شدت، نوع، دفعات و مدت ورزش باید به‌دقت تعیین شود. با برنامه‌های ورزشی شخصی‌سازی‌شده، ظرفیت عملکردی حفظ و بهبود می‌یابد و از همه مهم‌تر کیفیت زندگی افزایش می‌یابد. به همین جهت سه عامل اصلی وجود دارد که بر خطر ورزش تأثیر می‌گذارد:

• سن
• شدت ورزش
• وضعیت عروق قلبی عروقی

اگر افرادی که بالای 50 سال سن دارند، می خواهند از یک برنامه ورزشی شدید پیروی کنند، بیماری قلبی عروقی شناخته شده یا علائم آن (احساس فشار در قفسه سینه در حین ورزش، تنگی نفس، بی حسی در بازوی چپ و غیره) دارند، توصیه می‌شود قبل از برنامه با تست های ورزشی مورد ارزیابی قرار گیرد.

با بیماری قلبی چقدر ورزش کنیم؟

اگرچه مدت زمان ورزش بسته به شرایط جسمی و قلبی بیمار متفاوت است، اما باید حداقل 3 روز در هفته برنامه‌ریزی شود، البته به شرطی که در ابتدا کمتر از 10 دقیقه در روز باشد. حداقل 150 دقیقه ورزش باید در هفته انجام شود و زمان ورزش را به میزان قابل‌تحمل افزایش دهید. علائمی مانند درد قفسه سینه، غش، تپش قلب و سرگیجه در حین ورزش باید جدی گرفته شود، ورزش نباید ادامه یابد و وضعیت بالینی مجدداً توسط پزشک ارزیابی شود و در مورد ادامه ورزش تصمیم‌گیری شود.

علاوه بر این، داروهای مورد استفاده بیماران نیز باید در توصیه‌های ورزشی در نظر گرفته شود. به‌عنوان‌مثال، بیماران قلبی که از داروهای رقیق‌کننده خون مانند کومادین استفاده می‌کنند، باید از ورزش‌های رقابتی که نیاز به تماس دارند یا خطر بالای تروما دارند اجتناب کنند. باید مراقب بود که بیمارانی که به دلیل فشار خون بالا از دیورتیک‌ها استفاده می‌کنند، مایعات کافی در طول ورزش مصرف کنند. نباید فراموش کرد که ورزش به اندازه دارو در درمان بیماران قلبی اهمیت دارد. با این حال، قبل از ورزش، نسبت سود به خطر باید با مشورت پزشک ارزیابی شود و بر این اساس برنامه‌ریزی ورزشی انجام شود.

ضربان قلب شما در حین ورزش چقدر باید باشد؟

میانگین ضربان قلب با سن متفاوت است (ضربان قلب برابر است با ضربان نبض شما).  در یک ورزش با شدت متوسط، 50 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب با توجه به سن هدف‌گذاری می‌شود. ورزش با شدت متوسط ​​و منظم و مداوم برای حفظ سلامت قلب در یک فرد سالم کافی است.

اگر به‌تازگی ورزش را شروع کرده‌اید، ضربان قلب نزدیک به 50 درصد را هدف قرار دهید. اگر ضربان قلب شما بلافاصله در حین ورزش افزایش یابد، به این معنی است که هنوز به آن عادت نکرده اید. سطح ورزش خود را کاهش دهید، سرعت خود را کاهش دهید. اگر ضربان قلب شما کند است، می‌توانید شدت ورزش خود را افزایش دهید.

در طول هفته‌ها و ماه‌ها، با عادت‌کردن به ورزش و افزایش وضعیت شما، در انجام ورزش‌های بیشتر راحت‌تر خواهید شد. ضربان قلب شما کندتر افزایش می‌یابد؛ بنابراین، شما می‌توانید به سطح ورزش شدیدتر افزایش‌یافته و در طول زمان به 70-80٪ از حداکثر ضربان قلب خود برسید.

توجه: اگر نمی‌توانید ضربان قلب / نبض خود را در حین ورزش کنترل کنید، باید در حضور دیگران ورزش کنید تا به فعالیت شما نظارت داشته باشند.

بهترین ورزش برای بیماران قلبی

برای بیماران قلبی ورزش‌ها در دو دسته ایزوتونیک و ایزومتریک دسته‌بندی می‌شوند. از ورزش‌هایی مانند وزنه‌برداری، قایقرانی و دراز و نشست که به عنوان ورزش ایزومتریک تعریف می‌شود و به عنوان کشش ماهیچه‌ها در برابر سایر ماهیچه‌ها یا یک جسم غیر متحرک تعریف می‌شود، در بیماران قلبی که تازه ورزش می‌کنند و در بیمارانی که ورزش می‌کنند باید خودداری شود.

در بیماران قلبی عروقی در ابتدا ورزش‌های ایزوتونیک مانند پیاده روی یا پیاده روی سریع، دوچرخه‌سواری و شنا مناسب است. تمرینات ایزومتریک با وزن کم را می‌توان به‌تدریج در بیمارانی که می‌توانند حداقل 6 ماه بدون هیچ مشکلی به این فعالیت‌ها ادامه دهند، برنامه‌ریزی کرد.

خطر ایست قلبی ناگهانی یا مرگ در حین ورزش در بیماران با خطر قلبی بالا دیده می‌شود؛ بنابراین به بیماران مبتلا به درد ناپایدار قفسه سینه، تنگی شدید آئورت، آریتمی کنترل نشده و نارسایی قلبی ناپایدار باید توصیه شود تا پایان درمان از فعالیت‌های ورزشی دوری کنند.

نکات مهم در خصوص ورزش برای بیمار قلبی

پیاده روی، دوچرخه‌سواری و شنا از مهم‌ترین ورزش‌های مورد استفاده بیماران قلبی هستند. همچنین ممکن است پزشک به شما توصیه کند که به جای ورزش‌کردن به تنهایی یا در باشگاه، یک برنامه توانبخشی قلبی را شروع کنید. شما باید با صحبت با پزشک خود برنامه‌ریزی کنید که چه نوع و شدت ورزش برای وضعیت و سلامت قلب شما مناسب‌تر است. مواردی که در هنگام ورزش باید در نظر گرفت:

• ابتدا باید تمرینات گرم‌کردن (10-15 دقیقه) انجام شود.
• تمرینات انعطاف‌پذیری (کششی) نیز باید در حین گرم‌کردن و سردکردن انجام شود.
• ضربان قلب باید در حین ورزش بررسی شود (با شمارش ضربان قلب یا استفاده از دستگاه‌هایی که ضربان قلب را نشان می‌دهند قابل‌بررسی است). توصیه می‌شود در سطح کم متوسط ​​و با 40 تا 70 درصد بالاترین ضربان قلب (محاسبه شده با فرمول سن 220) ورزش کنید.
• از افزایش بیش از حد فشار خون (حد محدودیت برای فشار خون سیستولیک باید 220 میلی‌متر جیوه، حد مجاز برای فشار خون دیاستولیک باید 110 میلی‌متر جیوه باشد) در طول ورزش باید اجتناب شود.
• بیماران با ضخیم‌شدن قابل‌توجه دیواره‌های قلب باید از ورزش بیش از حد خودداری کنند.
• بیماران مبتلا به فشار خون شدید و کنترل نشده تنها پس از ارزیابی پزشک و شروع درمان دارویی می‌توانند ورزش را شروع کنند.
• فعالیت‌هایی که از انجام آنها لذت می‌برید باید به صورت گروهی انجام شوند. این اقدام باعث افزایش انگیزه می‌شود.
• در پایان تمرینات، سطح فعالیت باید به‌تدریج کاهش یابد (5-10 دقیقه خنک شدن).
• تنفس در حین ورزش نباید متوقف شود. حبس‌کردن نفس در حین ورزش بازگشت خون به قلب را کاهش می‌دهد.

اگر هر یک از علائم زیر را در حین ورزش تجربه کردید، بلافاصله ورزش را متوقف کنید و با پزشک خود تماس بگیرید:

• درد یا ناراحتی قفسه سینه
• سرگیجه یا غش
• احساس شدید ناتوانی در نفس‌کشیدن
• ضربان قلب نامنظم