اختلالات ترومبوآمبولیک در بارداری شامل تشکیل لخته خون در سیستم عروقی بدن و جابجایی آن در سیستم خونی است. این لختهها معمولاً در عروق کوچک قلب، ریهها، مغز و بینایی تشکیل میشوند و میتوانند به خونرسانی ناحیه مربوطه وارد شوند و عوارض جدی مانند سکته قلبی، سکته مغزی و سکته ریوی ایجاد کنند. به همین جهت، درمان به هنگام این بیماری بسیار مهم است. در این بخش در خصوص عواقب ترومبوآمبولیک در بارداری و نحوه پیشگیری از آن صحبت خواهیم کرد. با ما همراه باشید.
ترومبوآمبولیک بارداری چیست؟
در دوران بارداری، خطر ابتلا به اختلالات ترومبوآمبولیک، از جمله ترومبوز وریدی عمقی و ترومبوآمبولیسم ریه، افزایش مییابد. عوامل مختلفی میتوانند در افزایش این خطر نقش داشته باشند. به طور کلی، تغییرات در سیستم لختهزایی بدن، تغییرات در جریان خون و تغییرات در دیواره عروق بارداری برای افزایش خطر ترومبوآمبولیک در بارداری مسئول هستند.
علل اختلالات ترومبوآمبولیک در بارداری
علل اختلالات ترومبوآبولیک در بارداری شامل علل اصلی و عوامل خطر است.علل اصلی عبارتاند از:
در طول بارداری، تغییرات شدیدی در سطوح هورمونها در بدن ایجاد میشود. در طول بارداری، سطح هورمونهای استروژن و پروژسترون افزایش مییابد که میتواند منجر به افزایش تولید عوامل لختهزایی شود. همچنین، سطح پلاسمینوژنها (پروتئینهایی که در فعال کردن سیستم لختهزایی نقش دارند) نیز در بارداری افزایش مییابد که میتواند خطر تشکیل لخته خونی را افزایش دهد.
تغییرات در سیستم لنفاوی و عروق کوچک
در طول بارداری، حجم خون بدن افزایش مییابد و برای پشتیبانی از دفع زاید آب و نمک، سیستم لنفاوی بدن تحریک میشود. این تغییرات میتوانند منجر به ورم و تنگی در عروق کوچک شوند که ممکن است تشکیل لخته خون را آسانتر کنند. همچنین، فشار رحم بر رگها و عروق نیز افزایش مییابد که میتواند باعث مسدودیت جریان خون و تشکیل لخته خونی شود.
خطر سندرم آنتیفسفولیپید
سندرم آنتیفسفولیپید (Antiphospholipid Syndrome) یک بیماری ایمنی است که منجر به تشکیل لختهها در عروق کوچک و بزرگ میشود. این بیماری به طور عمده با افزایش خطر اختلالات ترومبوآمبولیک در بارداری همراه است.
سابقه خانوادگی
وجود سابقه خانوادگی از اختلالات ترومبوآمبولیک، از جمله سابقه سکته قلبی، سکته مغزی یا تشکیل لخته خون، در خانواده ممکن است خطر این اختلالات را در بارداری افزایش دهد.
تغییرات در دیواره عروق
این مورد نیز میتواند نقشی در افزایش خطر ترومبوآمبولیک در بارداری داشته باشد. در طول بارداری، دیواره عروق ناحیه لگن و پاها پرکار میشود و احتمال تشکیل لخته خونی در این ناحیه افزایش مییابد. همچنین، فشار رحم بر رگها و عروق نیز میتواند باعث ترشح مواد لختهزا از دیواره عروق شود که به تشکیل لخته خونی کمک میکند.
عوامل خطر اصلی ترومبوآمبولی وریدی در بارداری به شرح زیر است:
علائم و نشانههای اختلالات ترومبوآمبولیک در بارداری ممکن است متغیر باشند و بسته به مکان و جذب ترومبوس تمایز داشته باشند. با توجه به افزایش خطر ترومبوآمبولیک در بارداری باید به علائم آن توجه ویژهای داشت. علائم ترومبوامبولیک در بارداری ممکن است شامل موارد زیر باشد:
تورم و درد در پاها: افزایش اندازه پاها، تورم، درد و حساسیت در پاها میتواند نشانههای تشکیل لخته خونی در وریدهای عمقی باشد.
درد در قفسه سینه: در صورتی که یک لخته خونی از وریدهای پا به سمت ریه حرکت کند و در ریه مسدود شود (ترومبوآمبولیسم ریه)، ممکن است درد در قفسه سینه، تنگی نفس، تنفس سریع و سطح نفس کوتاه به وجود آید.
درد و تورم در ناحیه شکمی: در برخی موارد، تشکیل لخته خونی در رگهای شکمی میتواند به درد و تورم در ناحیه شکمی منجر شود.
افزایش ضربان قلب و تنگی نفس: در موارد شدید، ترومبوآمبولیسم ریه میتواند باعث افزایش ضربان قلب، تنگی نفس شدید، گیجی و حتی از دست دادن هوش شود.
پیشگیری و درمان اختلالات ترومبوآمبولیک در بارداری
هر چند درمان اختلالات ترومبوآمبولیک در بارداری باید توسط پزشک تخصصی انجام شود، اما در برخی موارد پیشگیری از این مشکلات نیز ممکن است از اهمیت بالایی برخوردار باشد. برخی از روشهای پیشگیری و درمان عبارتاند از:
دارودرمانی : در صورتی که بر اساس تاریخچه پزشکی و عوارض دیگر بارداری، خطر بالقوه برای تشکیل لخته وجود دارد، ممکن است پزشک داروهای ضد ترومبوز خون را تجویز کند.
استفاده از کمربندهای جاذب و البسههای فشاری: این لباسها و کمربندها میتوانند فشار ملایمی را در رگها اعمال کنند و خطر تشکیل لخته را در محدودههای خاصی مانند پاها کاهش دهند.
توصیه پزشک: در صورت داشتن علائم شبه ترومبوز یا علائم خطرناک دیگر، باید به سرعت به پزشک مراجعه کنید. پزشک شما ممکن است براساس شدت علائم و عوامل دیگر تصمیمهای درمانی مناسبی برای شما بگیرد.
پیشگیری از ترومبوآمبولیک در بارداری
حرکات فعال: انجام فعالیتهای ورزشی منظم و استفاده از تکنیکهای حرکتی کوتاه مدت برای افزایش جریان خون و کاهش استراحت طولانی.
آب خوردن مناسب: مطمئن شوید که مقدار و میزان آبی که مصرف میکنید مناسب است و در نتیجه ویسکوزیته خون کاهش یابد.
کاهش ساعات استراحت: اجتناب از استراحت بیش از حد و مداوم و استفاده از نکاتی برای جلوگیری از تشکیل لختهها در طول استراحت طولانی.
همیشه بهتر است با پزشک تخصصی خود مشورت کنید تا بتوانید برنامه درمانی و پیگیری مناسبی برای وضعیت خاص خود تنظیم کنید. آنها با بررسی دقیق و ارزیابی فراوان، بهترین تصمیمهای درمانی را برای شما اتخاذ خواهند کرد.
امیدوارم توضیحات بالا برای شما مفید بوده باشد. اگر سوالات بیشتری دارید یا نیاز به اطلاعات بیشتری دارید، همینجا هستم تا به شما کمک کنم.
نظرات