آنژیوگرافی از راه دست : مزایا و خطرات آن!

آنژیوگرافی از راه دست یک روش تصویربرداری پزشکی است که برای بررسی عروق و رگ‌های خونی در دست استفاده می‌شود. در این روش، یک ماده رادیواکتیو به نام کنتراست به عروق دست تزریق می‌شود و سپس با استفاده از دستگاهی به نام دستگاه آنژیوگرافی، تصاویری از عروق دست برداشته می‌شود. این روش برای تشخیص اختلالات عروقی مانند تنگی عروق و انسداد عروق استفاده می‌شود. در صورت نیاز، پزشک می‌تواند با توجه به نتایج آنژیوگرافی برای بیمار درمان مناسب را تجویز کند.

آنژیوگرافی مچ دست چیست و چگونه انجام می‌شود؟

در طول آنژیوگرافی از طریق دست، یک پوشش پلاستیکی نرم و نازک روی شریان مچ دست شما قرار می‌گیرد. ماده کنتراست (رنگ آنژیو) از طریق کاتتر تزریق می‌شود و فیلم‌های متحرک اشعه ایکس به صورت دیجیتالی ضبط می‌شوند. این قسمت از روش آنژیوگرافی، آنژیوگرافی عروق کرونر نامیده می‌شود. علاوه بر این تصاویر در برخی موارد خاص، ممکن است به روش‌های تصویربرداری و ارزیابی پیشرفته مانند سونوگرافی داخل عروقی (IVUS)، توموگرافی انسجام نوری (OCT) یا اندازه‌گیری، ذخیره جریان کسری (FFR) نیاز باشد. تمامی این اعمال بر روی مچ دست با بی حسی موضعی انجام می‌شود.

آنژیوگرافی از راه دست چه مزایایی دارد؟

آنژیوگرافی از راه دست یک روش تصویربرداری پزشکی است که برای بررسی عروق و رگ‌های خونی در دست استفاده می‌شود. برخلاف روش‌های تصویربرداری دیگر مانند MRI که به شدت پرهزینه هستند، آنژیوگرافی از راه دست هزینه کمتری دارد و برای تشخیص اختلالات عروقی مانند تنگی و انسداد عروق بسیار مفید است. برخی از مزایای آنژیوگرافی از راه دست، عبارتند از:

دقت بالا

آنژیوگرافی از راه دست به پزشک امکان می‌دهد تا عروق دست را با دقت بالایی بررسی کند و اختلالات عروقی را تشخیص دهد.

سرعت در تشخیص

آنژیوگرافی از دست به سرعت در تشخیص اختلالات عروقی کمک می‌کند و برای بیمارانی که نیاز به تشخیص سریع دارند، بسیار مفید است.

راحتی

این روش برای بیمار راحت است و هیچ نیازی به بستری شدن نیست. همچنین، پس از انجام آنژیوگرافی، بیمار می‌تواند به طور مستقیم به خانه برود.

کم خطر بودن

آنژیوگرافی از  دست برای بیمار کم خطر است و باعث کم شدن خطر عفونت و بروز عوارض جانبی می‌شود.

با این حال، همانطور که گفته شد، برای انجام آنژیوگرافی از راه دست نیاز به تخصص و تجهیزات خاصی است که تنها توسط پزشکان متخصص قابل انجام است.

روش انجام آنژیوگرافی از راه دست

برای انجام آنژیوگرافی از راه دست، ابتدا ماده رادیواکتیو به نام کنتراست به عروق دست تزریق می‌شود. این ماده باعث می‌شود که عروق دست و رگ‌های خونی آن به خوبی قابل مشاهده باشند. در مرحله بعد، دستگاه آنژیوگرافی به عنوان یک دستگاه تصویربرداری استفاده می‌شود. دستگاه آنژیوگرافی شامل یک دسته از دستگاه‌های پرتابل است که برای تصویربرداری از عروق دست به کار می‌رود. این دستگاه شامل یک بخش تزریق کننده و یک بخش تصویربرداری است. در مرحله بعد، پزشک با استفاده از دستگاه آنژیوگرافی، تصاویری از عروق دست برداشته و اختلالات عروقی را تشخیص می‌دهد. پس از اتمام آنژیوگرافی، ماده رادیواکتیو از بدن بیمار خارج می‌شود و بیمار به خانه باز می‌گردد.

مهم است بدانید که انجام آنژیوگرافی از راه دست تنها توسط پزشکان متخصص قابل انجام است و بیمار باید پس از انجام آنژیوگرافی، به دستور پزشک خود عمل کند. همچنین، برای انجام این روش تصویربرداری باید به دقت به تمامی دستورالعمل‌های پزشکی پیروی شود.

خطرات آنژیوگرافی از راه دست

آنژیوگرافی از دست یک روش تصویربرداری پزشکی است که برای تشخیص بیماری‌های عروقی مانند تنگی عروق، انسداد و لختگی عروق استفاده می‌شود. این روش از موادی استفاده می‌کند که به عروق بیمار تزریق می‌شود تا با نوعی دستگاه تصویربرداری عروق، تصاویری از عروق بیمار تهیه شود. استفاده از رادیواکتیو مواد در آنژیوگرافی از راه دست ممکن است با خطراتی همراه باشد. این خطرات عبارتند از:

حساسیت نسبت به مواد رادیواکتیو

ممکن است بیماران حساسیت به رادیواکتیو مواد داشته باشند که می‌تواند باعث علائمی مانند بی‌حالی، افسردگی، سرگیجه، تب و احتشام شود.

عوارض آلرژیک

ممکن است مواد رادیواکتیو باعث عوارض آلرژیک شود، مانند خارش، تورم صورت، سرفه و سرگیجه.

خطر ترومبوز

ممکن است پس از آنژیوگرافی از راه دست، خون در عروق بیمار لخته شود، که این مورد امکان دارد باعث تشدید شرایط بیماری شود. به طور کلی، آنژیوگرافی از راه دست یک روش پیچیده است و باید توسط پزشکان و تکنسین‌های مجرب و با تجهیزات مناسب انجام شود. بهتر است با پزشک خود در مورد هرگونه خطر یا عوارضی که ممکن است برای شما به وجود آید، مشورت کنید.

کلام آخر

اگرچه از آنژیوگرافی برای تشخیص بیماری‌های بسیاری از اندام‌ها استفاده می‌شود، اما جایگاه مهمی در تشخیص بیماری‌های قلبی عروقی دارد. آنژیوگرافی که به زبان ساده می‌توان آن را فیلمبرداری از عروق تغذیه کننده اندام مربوطه توضیح داد، هنگامی که برای تصویربرداری از عروق تغذیه کننده قلب استفاده می‌شود، آنژیوگرافی کرونر نامیده می‌شود. پس از آنژیوگرافی که یک روش تشخیصی است، پزشک اطلاعاتی در مورد ساختار داخلی عروق می‌دهد و درمان متناوب با نتایج به دست آمده را لحاظ می‌کند.

بیشتر مطالعه کنید: چه مشکلاتی ممکن است بعد از حمله قلبی عروقی اتفاق بیافتد؟