تفاوت نوار قلب و اکو قلب

نوار قلب (Electrocardiogram) یا ECG و اکوکاردیوگرافی Echocardiography یا Echo، دو تست مختلف برای ارزیابی وضعیت قلب هستند. نوار قلب یک تست غیر تهاجمی است که با استفاده از الکترودها، فعالیت برقی قلب را ثبت می‌کند. این تست معمولاً برای تشخیص بیماری‌های قلبی مانند آریتمی، ایسکمی قلبی، بیماری‌های ساختاری قلب و غیره استفاده می‌شود. نوار قلب به طور خاص برای تشخیص بیماری‌هایی که باعث تغییرات در فعالیت برقی قلب می‌شوند، مناسب است.

اکوکاردیوگرافی یا اکو، روشی غیر تهاجمی برای بررسی قلب است که با استفاده از موجودیت‌های فراصوتی، تصویری از ساختار و عملکرد قلب را ارائه می‌دهد. این تست شامل ارزیابی ابعاد، ساختار و عملکرد هر یک از بخش‌های قلب (مانند سینوس، دیواره‌های قلبی و غیره) است. این تست برای تشخیص بیماری‌هایی مانند بیماری‌های گرفتگی عروق قلب، آنومالی‌های ساختاری قلب و غیره استفاده می‌شود.

بنابراین، تفاوت اصلی بین نوار قلب و اکوکاردیوگرافی این است که نوار قلب فعالیت برقی قلب را ثبت می‌کند، در حالی که اکوکاردیوگرافی تصویری از ساختار و عملکرد قلب را ارائه می‌دهد. هر دو تست برای ارزیابی وضعیت قلب بسیار مفید هستند و به تشخیص بیماری‌های قلبی کمک می‌کنند.

نوار قلب چه چیزی را نشان می‌دهد؟

نوار قلب به طور عمده فعالیت‌های الکتریکی قلب را نشان می‌دهد. این فعالیت‌های الکتریکی قلب شامل انقباضات و انبساطات قلب هستند که برای پمپاژ خون به سراسر بدن لازم هستند. نوار قلب یکی از ابزارهای پرکاربرد در تشخیص بیماری‌های قلبی است. این تست معمولاً توسط پزشکان انجام می شود.  

نوار قلب چگونه گرفته می‌شود؟

الکترودهای EKG به بازو، پا و قفسه سینه متصل می‌شوند. این الکترودها با کابل به دستگاه EKG متصل می‌شوند. هیچ آمادگی خاصی برای آزمایش لازم نیست. قبل از اتصال الکترودها، پزشک درخواست می‌کند که اجسام فلزی و لباس خود را خارج کنید. الکترودها باید به خوبی با پوست تماس داشته باشند. این معاینه چند دقیقه طول می‌کشد.

در طول ضبط نوار قلب، شما باید بی حرکت بمانید و دستورات پزشک را دنبال کنید. همچنین، باید به پزشک خود در مورد هرگونه علائم ناراحتی، درد یا تغییر در نوار قلب خود اطلاع دهید. پس از گرفتن نوار قلب، پزشک شما می‌تواند آن را بررسی کرده و هر نوع مشکلی را که مشاهده می‌کند، تشخیص دهد.

تشخیص بیماری‌های قلبی با نوار قلب

نوار قلب یکی از ابزارهای مهم در تشخیص بیماری‌های قلبی است. این تست از طریق ضبط فعالیت‌های الکتریکی قلب انجام می‌شود. فعالیت‌های الکتریکی قلب شامل انقباضات و انبساطات قلب هستند که برای پمپاژ خون به سراسر بدن لازم هستند. پس از گرفتن نوار قلب، پزشک شما می‌تواند آن را بررسی کرده و هر نوع مشکلی را که مشاهده می‌کند، تشخیص دهد. با توجه به اینکه نوار قلب به تنهایی نمی‌تواند تمام بیماری‌های قلبی را تشخیص دهد، بسته به نیاز پزشک، تست‌های دیگری مانند اکوکاردیوگرافی، تست تنفسی و تست‌های خونی نیز ممکن است در تشخیص بیماری‌های قلبی مورد استفاده قرار گیرند.

تست اکو قلب (اکوکاردیوگرام)

تست اکوکاردیوگرافی یا اکو قلب یکی از مهمترین تست‌های تشخیصی قلبی است که با استفاده از فناوری سونوگرافی، تصویر سه بعدی قلب و جریان خون درون قلب تهیه می‌شود. این تست برای تشخیص بیماری‌های قلبی مانند تریپل والو، سد شریانی، بیماری‌های میترال و غیره استفاده می‌شود. در اکوکاردیوگرافی، پزشک یک سوند را به پوست شما می‌چسباند و امواج صوتی با فرکانس بالا را به قلب شما ارسال می‌کند. این امواج صوتی با برخورد به بافت‌های قلب و جریان خون درون آن، بازتاب می‌شوند و تصویر سه بعدی قلب و جریان خون درون آن ایجاد می‌کنند. این تصویر به پزشک کمک می‌کند تا ساختار قلب، اندازه و عملکرد قسمت‌های مختلف قلب را بررسی کند.

تست اکوکاردیوگرافی برای بسیاری از بیماران ایمن است و به طور کلی مشکلی ایجاد نمی‌کند. به هر حال، در برخی موارد ممکن است برای بیمارانی که دارای درد یا بیماری‌های خاصی هستند، این تست ممنوع باشد. برای اطلاعات بیشتر در مورد تست اکوکاردیوگرافی، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

اکوکاردیوگرافی چگونه انجام می‌شود؟

ابتدا بیمار در اکوکاردیوگرافی در سمت چپ قرار می‌گیرد و سپس ترانسدیوسر با قرار دادن ژل روی قفسه سینه بیمار در ناحیه قلب، به گردش درمی‌آید. اشعه ایکس در این روش استفاده نمی‌شود. اکوکاردیوگرافی یک فناوری اولتراسوند است. این یک معاینه بدون درد است و هیچ عارضه‌ای در بیماران ایجاد نمی‌کند. تمام اطلاعات مربوط به قلب را می‌توان روی صفحه نمایش دستگاه اکوکاردیوگرافی مشاهده کرد. تمام نتایج توسط متخصص قلب که معاینه را نیز انجام داده است، ارزیابی می‌شود.

آیا آمادگی قبلی برای اکوکاردیوگرافی لازم است؟

نیازی به آمادگی اولیه برای آزمایش اکوکاردیوگرافی نیست. پوشیدن لباس راحت برای انجام اکوکاردیوگرافی کافی است. بیماری که قرار است اکوکاردیوگرافی انجام دهد باید برگه درخواستی از پزشک خود به بیمارستان بیاورد که دلیل انجام اکوکاردیوگرافی را در آن ذکر شده باشد.

گزارش اکوکاردیوگرافی شامل چه مواردی است؟

محتوای گزارش، شامل داده‌هایی در مورد ساختار آناتومیکی قلب، ظاهر و وضعیت غشای اطراف قلب، وضعیت دریچه‌های قلب، قدرت قلب برای پمپاژ خون به بدن و فعالیت قلب است.

گزارش اکوکاردیوگرافی چگونه ارزیابی می‌شود؟

نتایج اکوکاردیوگرافی با درخواست معاینه به عنوان گزارش برای پزشک ارسال می‌شود. گزارش اکوکاردیوگرافی توسط متخصص قلب، بررسی و ارزیابی می‌شود. متخصص قلب با ارزیابی گزارش، اطلاعات پزشکی به دست آمده در مورد بیمار را یادداشت می‌کند.

کلام آخر

اکوکاردیوگرافی به عنوان یک روش تصویربرداری غیر تهاجمی شناخته می‌شود؛ به این معنی که برای انجام آن نیازی به برش و یا تزریق ماده‌ای به بدن بیمار نیست و امنیت بالایی دارد. همچنین، این روش برای تشخیص بیماری‌های قلبی مانند اختلالات در ساختار قلب، نواقص قلبی، عوارض پس از انجام عمل جراحی قلب، بیماری‌‌های قلب، بیماری‌های عروقی قلبی و بررسی عملکرد قلب بسیار مفید است. نوار قلب به عنوان یک روش ساده و غیر تهاجمی برای بررسی عملکرد قلب شناخته می‌شود و معمولاً در بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها و مطب‌های پزشکی انجام می‌شود. این روش معمولاً برای تشخیص بیماری‌های قلبی، بیماری‌های عروقی قلبی، عوارض پس از انجام عمل جراحی قلب، نواقص قلبی و بررسی عملکرد قلب استفاده می‌شود.