تلفن تماس
09383003005تهران ، خیابان ولیعصر بالاتر از بیمارستادن دی کوچه 14 پلاک 11 ساختمان پزشکان شفق
قرص ضد سکته قلبی امروزه به عنوان یکی از داروهای مؤثر در پیشگیری و درمان این بیماری شناخته میشود. با تغییرات شیوه زندگی و افزایش شیوع بیماریهای قلبی، سکته قلبی به یکی از مشکلات بهداشتی رایج تبدیل شده است. سکته قلبی به دلیل کاهش جریان خون به عضله قلب اتفاق میافتد. این قرصها به پیشگیری از وقوع سکته قلبی و در برخی موارد بهبود خونرسانی به قلب کمک میکنند. در ادامه، به بررسی انواع قرصهای ضد سکته قلبی، کاربردهای آنها و نحوه عملکردشان خواهیم پرداخت.
قرص ضد سکته قلبی دارویی است که به بهبود و حفظ جریان خون به عضله قلب کمک میکند. با مصرف این قرصها، خون و اکسیژن مورد نیاز قلب تأمین شده و از وقوع سکته قلبی پیشگیری میشود. همچنین، در برخی موارد، این داروها میتوانند لختهها و انسدادهای تازه تشکیل شده را برطرف کرده و از آسیب بیشتر به عضله قلب جلوگیری کنند.
قرصهای ضد سکته قلبی در انواع مختلفی موجود هستند و هر یک با مکانیسمهای متفاوتی از ایجاد انسداد در جریان خون، که میتواند منجر به سکته قلبی شود، جلوگیری میکنند. در ادامه به معرفی و توضیح انواع این قرصها خواهیم پرداخت.
همچنین درمورد داروهای بعد از حمله قلبی، بخوانید!
داروهای ضد پلاکت تاثیر بسیار پررنگی در کاهش ریسک مرگ و میر دارند. همچنین این داروها در برخی موارد باعث افزایش احتمال خونریزی خواهند شد؛ چراکه پلاکتها نقش موثری در ایجاد لخته و جلوگیری از خونریزی دارند.
استفاده زود هنگام از آسپرین در هنگام حمله قلبی حاد میتواند ریسک مرگ و میر را تا حدود 23 درصد کاهش دهد.
کلوپیدوگرل علاوه بر اثرات ضد پلاکتی، بر پروفایل هموراژیک نیز تاثیرگذار است. این قرص ضد سکته قلبی میتواند در کاهش ریسک خطر برای بیماران مبتلا به آنژین ناپایدار، سندرم کرونری حاد و سکته قلبی مفید باشد.
داروهای آنتیترومبوتیک با مهار تشکیل ترومبین، مانع عملکرد پلاکتها میشوند. درواقع مکانیسم این قرصهای ضدسکته قلبی مهار سیکلواکسیژناز است. در نتیجه عملکرد این داروها از تجمع پلاکتها جلوگیری میشود.
هپارین یک داروی ضد سکته قلبی است که از تبدیل فیبرینوژن به فیبرین در مرحله نهایی چرخه انعقاد جلوگیری میکند. این دارو به طور مستقیم لخته خون را از بین نمیبرد، اما مانع از تشکیل لختههای جدید و تجمع مجدد لختههایی که به طور خود به خود ایجاد شدهاند، میشود.
داروهای مهارکننده گلیکوپروتئین IIb/IIIa برای کاهش عوارض ناشی از آنژین ناپایدار در مواردی که به درمانهای دیگر پاسخ ندادهاند، مورد استفاده قرار میگیرند.
این قرص ضد سکته قلبی، یک پپتید حلقوی است که با مهار برگشتپذیر اتصال گلیکوپروتئین IIb/IIIa، مانع تجمع پلاکتی میشود. به این ترتیب، از تشکیل ترومبوز و لخته جلوگیری میکند.
این قرصهای ضد سکته قلبی با افزایش قطر مجرا و گشاد شدن عروق جانبی، جریان خون را بهبود بخشیده و اکسیژنرسانی به عضله قلب را احیا میکنند. به همین دلیل، احساس ناراحتی در قفسه سینه و آنژین صدری نیز کاهش مییابد.
نیتروگلیسیرین با شل کردن عضلات صاف عروق، فشار خون و بار قلب را کاهش میدهد. با این حال، باید توجه داشت که این قرص ضد سکته قلبی اثر ثابتشدهای در کاهش ریسک مرگ و میر ناشی از سکته قلبی ندارد.
قرصهای ضد سکته قلبی با مکانیسم بلوک گیرندههای بتا-آدرنرژیک، با مهار گیرندههای بتا-آدرنرژیک در قلب، تعداد و شدت ضربان قلب را کاهش میدهند. این کاهش ضربان قلب باعث کاهش نیاز عضله قلب به اکسیژن و در نتیجه کاهش خطر سکته قلبی و بهبود عملکرد قلبی میشود.
اسمولول یک داروی بتا بلاکر انتخابی است که به طور خاص بر روی گیرندههای بتا-۱ در قلب تأثیر میگذارد و عمدتاً برای کنترل فشار خون بالا و تپش قلب در وضعیتهای حاد استفاده میشود. این دارو با کاهش تعداد و قدرت ضربانهای قلب، نیاز قلب به اکسیژن را کاهش میدهد و به همین دلیل در مدیریت شرایطی مانند آنژین صدری و آریتمیهای قلبی مفید است. اسمولول دارای نیمهعمر بسیار کوتاه (حدود 9 دقیقه) است که امکان تنظیم دقیق دوز و کاهش سریع عوارض جانبی را فراهم میآورد.
این داروهای ضد سکته قلبی با مهار آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) از تبدیل آنژیوتانسین I به آنژیوتانسین II جلوگیری میکنند. آنژیوتانسین II باعث افزایش ترشح آلدوسترون و انقباض عضلات صاف عروق میشود که به نوبه خود فشار خون و بار قلب را بالا میبرد.
داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین در بیماران با اختلالات بطنی به طور ویژه مؤثر هستند و تا زمانی که دلیلی برای عدم تجویز وجود نداشته باشد و وضعیت بیمار پایدار نباشد، میتوانند مورد استفاده قرار گیرند.
کاپتوپریل یک داروی ضد سکته قلبی از دسته مهارکنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) است که با مهار تبدیل آنژیوتانسین I به آنژیوتانسین II، به کاهش فشار خون و بار قلب کمک میکند. این دارو با اثرات خود بر روی عروق خونی، به ویژه در بیماران با نارسایی قلبی و فشار خون بالا، بهبود میبخشد. کاپتوپریل به دلیل نیمه عمر کوتاه خود، معمولاً در دوزهای پایین شروع میشود و در صورت نیاز، دوز آن به تدریج افزایش مییابد.
این دارو میتواند در بیمارانی که دچار مقاومت عروق ریوی پایین هستند، مفید باشد زیرا به افزایش جریان خون سیستمیک کمک میکند. علاوه بر این، این قرص ضد سکته قلبی با کاهش دفع پتاسیم از توبولهای پروگزیمال کلیه، نیاز به مکملهای پتاسیم را کاهش میدهد.
قرصهای ضد سکته قلبی با مکانیسم بلوک گیرندههای آنژیوتانسین در مواردی که داروهای مهارکننده ACE عوارضی ایجاد کنند یا به خوبی تحمل نشوند، تجویز میشوند. از جمله شایعترین عوارض داروهای مهارکننده ACE، سرفههای مزمن و آنژیوادم است.
قرصهای ضد سکته قلبی با مکانیسم لیز لخته، که به عنوان داروهای ترومبولیتیک شناخته میشوند، بهطور خاص برای حل کردن لختههای خونی که جریان خون را مسدود کردهاند، طراحی شدهاند. این داروها با فعالسازی سیستم لیزین فیبرین در خون، بهطور مستقیم لختههای خونی را تجزیه کرده و به بازگشت جریان خون به بافتهای آسیبدیده کمک میکنند. داروهای ترومبولیتیک به دو نسل تقسیم میشوند: نسل اول که شامل داروهایی مانند استرپتوکیناز و اروکیناز است، و نسل دوم که شامل داروهایی مانند tenecteplase میشود، که خاصیت لختهزدایی انتخابی و کارایی بالاتری دارد.
قرصهای ضد سکته قلبی با مکانیسم ضد درد به منظور تسکین درد ناشی از سکته قلبی و بهبود کیفیت زندگی بیماران تجویز میشوند. این داروها معمولاً شامل مسکنهای غیر استروئیدی (NSAIDs) یا استامینوفن هستند که با کاهش التهاب و تسکین درد، به کاهش علائم و بهبود راحتی بیمار کمک میکنند. این داروها میتوانند به کاهش بار قلب و کاهش نیاز به درمانهای پیچیدهتر کمک کنند، اما باید با احتیاط مصرف شوند زیرا مصرف نادرست یا بیش از حد آنها میت عوارضی از جمله اختلالات کلیوی یا گوارشی ایجاد کند.
مورفین سولفات به عنوان داروی اصلی برای کاهش درد قفسه سینه شناخته میشود. این دارو به دلیل ایمنی بالا، برای تسکین درد مورد استفاده قرار میگیرد و اثرات آن به راحتی با تزریق نالوکسان قابل برگشت است. مورفین سولفات معمولاً به صورت تزریق درون وریدی تجویز میشود.
پروتئین PCSK9 با اتصال به گیرندههای لیپیدهای کمچگال (LDL) باعث تخریب این گیرندهها میشود. داروهای ضد سکته قلبی که این پروتئین را مهار میکنند، موجب افزایش تعداد گیرندهها شده و به جمعآوری و تخریب LDL در جریان خون کمک میکنند. LDL یکی از عوامل اصلی تنگی و انسداد عروق است، بنابراین با کاهش سطح این لیپید در خون، خطر سکته قلبی کاهش مییابد.
سکته قلبی به عنوان یکی از بیماریهای شایع عصر حاضر، به طور فزایندهای در حال گسترش است و با تغییرات سبک زندگی، سن ابتلا به آن نیز در حال کاهش است. قرصهای ضد سکته قلبی، از جمله داروهای مؤثر در افزایش طول عمر و بهبود کیفیت زندگی هستند. آشنایی با انواع مختلف این داروها و مکانیسمهای آنها برای تمامی افراد جامعه توصیه میشود.
قرصهای ضد سکته قلبی عمدتاً از طریق کاهش تجمع پلاکتها و جلوگیری از تشکیل لختههای خون عمل میکنند. داروهای ضد پلاکت مانند آسپیرین و کلوپیدوگرل با مهار تجمع پلاکتها مانع از تشکیل لختههای خونی در شریانهای قلبی میشوند. داروهای ضدانعقاد مثل وارفارین و ریواروکسابان از طریق مهار عوامل انعقادی در خون خطر تشکیل لخته را کاهش میدهند. استاتینها با کاهش سطح کلسترول خون از تشکیل پلاکهای چربی در دیواره عروق جلوگیری میکنند. همچنین، داروهایی مانند بتابلوکرها و مهارکنندههای ACE با کاهش فشار خون و کاهش بار قلب، از آسیبهای قلبی جلوگیری کرده و عملکرد قلب را بهبود میبخشند.
قرصهای ضد سکته قلبی، میتوانند عوارض جانبی متعددی داشته باشند. داروهای ضد پلاکت مانند آسپیرین و کلوپیدوگرل میتوانند موجب خونریزیهای معده و روده و زخمهای گوارشی شوند. داروهای ضدانعقاد مثل وارفارین خطر خونریزیهای داخلی و خارجی را افزایش میدهند و نیاز به نظارت دقیق بر سطح انعقاد خون دارند. استاتینها احتمال دارد عوارضی چون درد عضلانی، مشکلات کبدی و افزایش قند خون را ایجاد کنند. بتابلوکرها میتوانند باعث کاهش شدید فشار خون، خستگی و اختلالات خواب شوند. مهارکنندههای ACE و بلوککنندههای گیرنده آنژیوتانسین میتواند منجر به سرفه خشک، افزایش سطح پتاسیم خون و مشکلات کلیوی شوند. این عوارض نیازمند نظارت دقیق پزشکی و گاهی تنظیم دوز یا تغییر داروها هستند.
همچنین درمورد تیر کشیدن قلب، بخوانید!
قرصهای ضد سکته قلبی نقش حیاتی در پیشگیری و مدیریت سکتههای قلبی ایفا میکنند، اما مصرف آنها نیازمند مشورت با پزشک و نظارت دقیق بر عوارض جانبی است. این داروها با مکانیزمهای متفاوتی از جمله کاهش تجمع پلاکتها، کاهش سطح کلسترول و کنترل فشار خون، به حفظ سلامت قلب و عروق کمک میکنند. با این حال، تغییرات مثبت در سبک زندگی، مانند تغذیه سالم و فعالیت بدنی منظم، همراه با مصرف داروها میتواند تأثیر بیشتری در کاهش خطر سکته قلبی داشته باشد. آگاهی از نحوه عملکرد و عوارض احتمالی این داروها به بیماران کمک میکند تا با اعتماد به نفس بیشتری از آنها استفاده کنند و زندگی سالمتری داشته باشند.
نظرات